Index
Uw medisch dossier. (en een stukje "jeugdzorg")
http://www.wgbo.nl/ Wilt u uw medisch dossier meenemen?
Dat kan. Daar heeft u wettelijk recht op!
De Wet op de Geneeskundige Behandelingsovereenkomst - de WGBO (Art. 7:456 Burg. Wetboek) – wordt van kracht op het moment dat u de hulp van een arts inroept. Waar vroeger de arts bepaalde wat er met de patiënt gebeurde, bent u nu volledig de baas over uw eigen behandeling. Niets gebeurt zonder uw toestemming.
En als u ook maar de geringste twijfel over uw specialist of huisarts heeft, stelt de WGBO u in staat om te checken of u de beste behandeling ontvangt, daar waar u wettelijk recht op heeft.
De Inspecteur-Generaal
In 2003 constateerde Inspecteur-Generaal voor de Gezondheidszorg, prof. dr. Kingma, voor het eerst officieel kwaliteitsverschillen onder artsen en waarschuwde hij de burgers voor onervaren en onkundige artsen. Toen Kingma zelf een zware operatie moest ondergaan koos hij ook voor een hooggekwalificeerde arts.
Prof. Dr. Kingma:
"Ja, ik heb gekozen voor een goede chirurg die ik vertrouwde. Als het een chirurg was geweest die weinig ervaring had met de ingreep, zou ik mijn twijfels hebben gehad. Die keuze mocht ik maken, vind ik. Iedereen moet die keuze overigens kunnen maken." (Medisch Contact, okt 2003)
Het Medisch Dossier
Uw medisch dossier onthult altijd of u wordt behandeld door een goede of een slechte arts. Het enige wat u hoeft te doen is uw arts vragen om een kopie van het dossier. Zo kunt u op de eerste plaats nog eens rustig doorlezen wat de dokter over u heeft genoteerd. U zult verbaasd zijn wat er allemaal genoteerd staat waarvan de arts geen tijd heeft om het u te vertellen.
Het geeft dus een belangrijk stuk extra zekerheid als u kunt beschikken over uw eigen dossier. Nu heeft u het meest complete overzicht over uw aandoeningen, medicijnen en behandelingen en kunt u, zoals de WGBO het omschrijft, evt. samen met uw familie 'een weloverwogen beslissing nemen' waar en door wie u behandeld wilt worden.
U heeft namelijk het recht op vrije artsenkeuze en dat is niet alleen het recht van Professor Kingma, maar van elke burger in Nederland.
De arts heeft daarentegen geen vrije patiëntenkeuze en is verplicht om te helpen. Dát is de WGBO, om nog eens te benadrukken dat de arts is er in dit systeem voor ú is.
Een ander belangrijk recht dat u wordt gegarandeerd is het recht op een second-opinion. Dit wordt in veel gevallen door de verzekering vergoed. Een second - opinion kan van levensbelang zijn, zoals de statistieken van de Inspectie aangeven: per dag sterven in Nederland 10 vaders, moeders en kinderen door blunders van onervaren of onkundige artsen.
De kans dat u zo’n arts tegenkomt is dus niet gering. En omdat u niet aan de buitenkant kunt zien wie de goede en wie de slechte arts is, heeft u dus het medisch dossier nodig. En als u het zelf niet kunt ontcijferen, zijn er tegenwoordig (op het internet) gespecialiseerde second-opinion artsen die u daarbij tegen redelijke vergoeding graag willen helpen.
Maar als u in de dokterskamer zit, ontstaat vaak een probleem als u om uw medisch dossier vraagt. U krijgt het namelijk niet altijd zomaar mee! Soms stelt de arts u een wedervraag: Waaróm wilt u het dossier meenemen? Dat doet hij omdat hij niet gewend is om medische controle te krijgen.
Als hij het medisch dossier namelijk uit handen geeft, liggen alle artsenbeslissingen boven op tafel en wordt kritiek op hem een reële optie. De top-professionals zullen u altijd graag laten meekijken in het dossier, maar het zijn juist die artsen met aanzienlijk minder talent en gevoel voor de geneeskunst die u mogelijk de toegang tot het dossier zullen weigeren.
De arts heeft geen keus, hij moet u kopieën verschaffen! Elk woord, elke beslissing en elke behandeling moet hij tegenover u kunnen verantwoorden. En als het goed is staat dus alles netjes in het dossier genoteerd. Is dat niet het geval dan is dit een belangrijk signaal dat u mogelijk met een onkundige arts te maken heeft.
Streekziekenhuizen
Met name in de streekziekenhuizen, die gewoonweg te kleine budgetten hebben om topklinische zorg te kunnen bieden, is het oppassen geblazen. Hier werken niet de professoren, maar op een enkele promovendus na, vooral de laagst geschoolde specialisten.
Zij zijn verplicht u door te sturen naar een groter ziekenhuis als ze zelf de behandeling niet aankunnen. Helaas gebeurt dit in de praktijk niet altijd, omdat hun inkomen juist van die behandelingen afhangt.
De artsen in de kleine ziekenhuizen vormen per specialisme zogenoemde maatschappen, dat zijn BV’s die gewoon omzet en productie moeten draaien. Dat betekent dus zoveel mogelijk behandelingen, ongeacht de gevolgen voor de patiënt.
Neem bijvoorbeeld het hartinfarct, doodsoorzaak nummer één. De streekcardioloog behandelt deze levensbedreigende aandoening met slechts een infuusje (trombolyse). Levensgevaarlijk, want mocht er een complicatie optreden bent u ten dode opgeschreven.
Er is hier immers geen hartchirurg die uw leven kan redden. De beste, veiligste en meest levensverlengende methode is dotteren, maar dat wordt alleen gedaan door hooggekwalificeerde medici in een hartcentrum.
Ook bij kanker is de overlevingskans in het academisch ziekenhuis tot 30 procent groter dan in het streekziekenhuis.Voor de ernstige aandoeningen is het dus zaak om de streekziekenhuizen te mijden.
Spoedeisende hulp
Als er al een plek bestaat waar iedereen voor de zekerheid zijn medisch dossier bij zich zou moeten dragen is het de Spoedeisende Hulp. U wordt hier namelijk niet geholpen door een ervaren arts, maar door een zeer onervaren basisarts. Dat is een twintiger die net van school is en – zoals zijn titel al impliceert - slechts basishulp kan bieden.
Ook wel arts-assistent genoemd, moeten ze door tijdsdruk vaak echt specialistenwerk verrichten, terwijl ze daar helemaal niet voor gekwalificeerd zijn. Ze hebben immers nog lang niet het kennis- en ervaringsniveau van de echte specialist en zijn dus niet in staat medische hulp volgens de professionele standaard te bieden.
Daarom moet er officieel altijd een echte specialist aanwezig zijn die over de schouder van de leerling meekijkt. Ondanks dat u meestal een veilig gevoel heeft in een ziekenhuis, ontstaat een reëel gevaar als er zo’n jeugdig typje mét witte jas, maar zonder begeleider aan uw bed verschijnt.
Zo was er nog niet zo lang geleden een arts-assistent in het Sittardse Maaslandziekenhuis die een 68-jarige patiënt met een hersenbloeding naar huis stuurde met 'migraine', een enorme misser waardoor de patiënt overleed. Deze assistent werd aangeklaagd door de nabestaanden, werd schuldig bevonden aan de foute diagnose, maar werd toch vrijgesproken omdat hij in de ogen van het Medisch Tuchtcollege 'gezien zijn beperkte ervaring, voldoende medische zorg heeft verleend’.
De conclusie van het hoogste orgaan in de gezondheidszorg luidt dus officieel dat de arts-assistent een beperkte en onvolwaardige arts is en het advies is dan ook dat u de hulp van de assistenten het beste kunt weigeren. U heeft immers het recht op vrije artsenkeuze.
Kies daarom voor de specialist. De assistent vind het meestal niet leuk dat hij of zij weggestuurd wordt, maar het is úw leven waar het om gaat. De specialist is eindverantwoordelijk voor uw behandeling en verplicht te komen als u naar hem vraagt.
Onderzoeker Dr. Bastien van der Hoef deed aan de Erasmus Universiteit onderzoek naar het functioneren van deze basisartsen:
''Artsen in opleiding vormen vaak een gevaar voor patiënten omdat ze nog niet beschikken over voldoende vaardigheden, niet alle protocollen en procedures kennen en niet goed begeleid worden'' (Erasmus Universiteit)
Zelfbeschikkingsrecht
Helaas durven veel patiënten nog steeds niets te vragen, laat staan te klagen tegen hun arts. Ze zijn volledig van hem of haar afhankelijk voor genezing, vaak zelfs afhankelijk voor hun leven. En degene die je leven moet redden ga je natuurlijk niet zomaar bekritiseren.
Bovendien wordt de arts nog veelal beschouwd als wijze geneesheer en die ga je niet zomaar even tegenspreken. Toch is er in de 'medische molen' niet zomaar op de wijze geneesheer te vertrouwen. Sterker nog, in het ziekenhuis loopt u een grotere kans dodelijk 'aangereden' te worden door een arts, dan door een auto in het verkeer: ruim 3000 dodelijke medische missers !! tegenover 1000 verkeersdoden per jaar.
Het goede nieuws is dat de WGBO uw paspoort is voor goede zorg. Print deze wet uit, neem hem mee naar uw specialist dan weet hij dat hem maar één ding te doen staat; zich houden aan de letter van de wet. De wet die uitdrukkelijk stelt dat de arts in uw dienst staat en niet andersom.
Als uw arts weigert uw dossier aan u over te dragen, ontneemt hij u het recht tot zelfbeschikking, uw allerbelangrijkste bezit! Het vermogen om over uw eigen leven te beslissen aan de hand van essentiële medische informatie wordt dan door de arts geblokkeerd en dat is een zeer ernstige zaak. Het zou zelfs uw leven kunnen kosten.
Als u, of uw familie dit is overkomen mailt u dan naar WGBO.nl , dan maken wij de betreffende arts via een internetlijst attent op het feit dat hij de wet overtreedt. Op deze manier krijgen alle andere burgers van Nederland de kans hem of haar te mijden.
Nova
Tenslotte: pas op voor de schoolarts en de ‘vertrouwensarts!’
Dat het echt nodig is om de WGBO bij de hand te hebben, bleek uit een schokkende reportage van Nova op 15 febr 2005.
Vijfhonderd kankerpatiënten sterven per jaar onnodig in streekziekenhuizen, omdat ze door hun artsen willens en wetens worden weggehouden van de beste medicijnen. Oorzaak: te kleine budgetten. Diezelfde artsen weten echter maar al te goed dat die patiënt beter af is in een academisch ziekenhuis, waar die medicijnen wel aanwezig zijn. Maar ze weigeren de patiënt dit te vertellen.
Als op deze manier de patiënt opzettelijk in het donker wordt gehouden en niet ingelicht wordt over die betere behandelmethode, wordt in Nederland op grote schaal de WGBO overtreden en betekent dit een grove schending van het patiëntenrecht. Ieder weldenkend mens zou natuurlijk kiezen voor die levensreddende betere behandeling.
Een ernstige waarschuwing gaat uit naar de categorie medici die helemaal onderaan de opleidingsladder staat: de schoolartsen. Wgbo.nl opende een aantal dossiers waar het woord hulpweigering stond genoteerd, terwijl de ouders van de betreffende schoolkinderen gewoon de wettelijk vrije keus hadden gemaakt niet naar de schoolarts te gaan.
Er werden dus medische dossiers aangemaakt over personen die nooit op consult zijn geweest! Dat is natuurlijk een grove overtreding van de WGBO.
Maar het wordt nog erger, want er is een organisatie in Nederland – Bureau Jeugdzorg genaamd – die tegen schoolartsen (GGD) aanschurken om ‘klanten’ te werven. Die weigering van de schoolarts kan je zomaar een officiële gele kaart opleveren, waardoor er op een goede dag een brief in de bus kan vallen van Bureau Jeugdzorg die volledig onschuldige burgers in een verplicht traject duwt waar ze hun vrije ‘keuzes’ moeten gaan verantwoorden.
Een andere manier voor ‘slimme en snelle casuïstiek’, zoals ze het zelf noemen, zijn zogenaamde stemmingsmeters op de middelbare scholen. Bureau Jeugdzorg legt tieners van 14 jaar zonder medeweten van hun ouders op school een vragenlijst voor over hun ‘stemmingen’. Als ze het foute antwoord geven, worden ze bij de kraag gegrepen.
Haat je jezelf?
Walg je van jezelf?
Vind je jezelf een mislukkeling?
Hebben je ouders, broers of zussen ernstige moeilijkheden op het werk?
Zijn je ouders, broers of zussen ontslagen?
Heb je een verkering gehad die is uitgegaan?
Hoe vind je dat je woont?
Hoe vind je je financiële situatie?
Denk je er wel eens aan om een einde te maken aan je leven?
(GGD/Bureau Jeugdzorg 2007)
Geheimzinnige 'vertrouwensartsen' gaan aan de slag met deze oneigenlijk verkregen dossiers van nietsvermoedende kinderen, die met voorgedrukte antwoorden de vreselijkste woorden in de mond worden gelegd, woorden die vervolgens gebruikt worden om geheel naar eigen goeddunken vermoedens van ‘opvoedingsproblemen’ te formuleren, die deze artsen totaal onbeargumenteerd in een gesloten dossier kunnen stoppen en op basis daarvan harde actie mogen ondernemen.
De hoge Raad der Nederlanden concludeerde dat deze organisatie in de schemerzone werkt. De rechters vinden dat de vertrouwensartsen hun titel misbruiken, omdat er absoluut geen sprake is van een geneeskundige behandelingsovereenkomst.
De vertrouwensarts is de enige arts ter wereld die geen patiënten maar klanten heeft, simpelweg omdat het hem verboden is de term patiënt te gebruiken. Er bestaat feitelijk dus geen behandelrelatie en mocht u daarom ooit ongevraagd een ‘uitnodiging’ hebben ontvangen van Bureau Jeugdzorg, gaat u daar nooit op in en stuurt u die brief onmiddellijk naar info@wgbo.nl!
Wij tonen aan de hand van criminele dossiers, de onvervalste gestapo-technieken aan die Bureau Jeugdzorg hanteert, hét centrale punt in de Jeugdzorg. Een juristenapparaat werft hier de klanten – 50.000 euro per kind – en laat ze vervolgens nooit meer los.
Binnen een mum van tijd staat deze hulporganisatie als ‘tegenpartij’ in de rechtszaal recht tegenover hun eigen cliënt, meestal is dat moeder en kind zo blijkt uit de dossiers die wij toegestuurd kregen. In dit traject regeert de kinderrechter met in de hand het Wetboek van Opvoeding, waar de wetsartikels volledig willekeurig naar eigen goeddunken worden ingevuld.
In de Nederlandse rechtspraak zijn de kinderrechters geen rechter maar een partij aan de kant van de Jeugdzorg. In dit memo is duidelijk te zien dat de bureau Jeugdzorgadvocaat Hein Engels, de juristen van de Raad (justitie) en kinderrechter Dahmen in Maastricht letterlijk samen aan dezelfde tafel zitten om beleid te bepalen.
De leidraad voor dat beleid is een ‘vermoeden van ontwikkelingsdreiging’. Vermoeden is natuurlijk helemaal niets, dreiging is ook nog steeds niets, maar de mathematische logica in dit land is kennelijk toch: min + min = plus. Pro forma worden kinderzaken afgetimmerd. ‘Beste uitgangspunt is als ouders niet meewerken’, zo luidt de opmerkelijke zin in het bovenstaande memo.
In zo’n geval wordt een kind afgevoerd naar een ‘onbekende’ lokatie. Pas ná het afgeven van een beschikking UHP (uithuisplaatsing) gaan rechters ‘onderzoek’ doen . Binnen én buiten kantoortijd ‘bezoeken’ de kinderrechters kinderen die op ‘geheime’ locaties zijn geplaatst binnen ‘het netwerk’…
Dit is een kleine samenvatting van de opvoeddelicten uit het Wetboek van Opvoeding die WGBO.nl verzamelde en waarna kinderen met brute kracht werden weggerukt van hun ouders: keuken niet opgeruimd, haren niet gekamd, kind wordt teveel verwend, kind kan geen groente benoemen, teveel computerspelletjes in huis, kind is teveel bij opa en oma waardoor het systeem te groot wordt, kind drinkt uit plastic bekertjes, ouders hebben kritiek op instanties, luier lijkt wat vol…..
In één uitzending werd in Premtime het bewijs van intimidatie, valsheid in geschrifte, bedreiging, ontvoering en zware kindermishandeling op tafel gelegd door Bureau Jeudgzorg en de daaraan gelieerde William Schrikker Stichting.
Hier kon even heel Nederland meekijken hoe een volledig onschuldige vrouw en haar nichtje de pan in werden gehakt door de overheid. De advocaat had durf en slingerde deze zaak in hoger beroep de reguliere rechtspraak in. De drie rechters van het Gerechtshof doorzagen de ‘bewijsvoering’, die op identieke wijze werd vergaard als de gestapo deed in de tweede wereldoorlog, en loodste haar veilig terug naar haar tante.
Vorig jaar stelde Bureau Jeugzorg in het programma ‘Kijk op de Kleintjes’ in de Nijmeegse wijk Dukenburg 50 tot 100 allochtoonse niet-leerplichtige kinderen jonger dan vier jaar onder toezicht (OTS) van het Ministerie van Justitie. Oorzaak”: ‘niet goed articuleren’ of ‘ruiken niet fris’. Als de ouders ‘niet meewerken’ lopen ze een reële kans dat Justitie de kinderen afpakt…met politiedwang en laat heropvoeden onder ‘dwang en drang’ door christelijke instellingen als het Leger des Heils.
Het WGBO Team
Echt penibel kan de situatie in het ziekenhuis worden als u buiten bewustzijn bent, als gevolg van een ongeval of een operatie. Dan bent u namelijk niet meer in staat uw zelfbeschikkingsrecht uit te oefenen en ligt uw lot volledig in handen van de arts. En die kan in principe zonder enige toestemming van wie dan ook met u doen wat hem goeddunkt.
De meeste artsen hebben het allerbeste met u voor, ook de onervaren of onbekwame artsen, maar juist deze categorie medici is natuurlijk levensgevaarlijk als ze over uw leven moeten gaan beslissen. Begin juni van dit jaar in het programma Netwerk bevestigde de nieuwe Inspecteur dat in Nederland een aanzienlijk aantal ‘disfunctionerende specialisten’ rondloopt, die een groot gevaar voor u kunnen vormen.
DE MACHTIGING
Gelukkig garandeert de WGBO dat u te allen tijde de regie kunt blijven houden in de gezondheidszorg, zelfs als u bewusteloos raakt door een hartinfarct, een verkeersongeluk of een operatie.
U hoeft maar een machtiging te ondertekenen (print hier) waarmee u uw naaste familie of andere door u aangewezen personen altijd het recht tot inzage in uw medisch dossier geeft, zodat zij de artsenbeslissingen nauwlettend kunnen volgen en in kritieke situaties met het dossier onder de arm snel een second opinion kunnen vragen.
U kunt de voorbeeldmachtiging gebruiken maar u kunt natuurlijk altijd zelf een machtiging maken. Een kopie van uw machtiging kunt u nu al aan uw specialist geven, zodat hij die in het dossier kan stoppen.
Hij mag dit verzoek niet weigeren.
Uw arts zal u willen vertellen dat zo’n machtiging niet nodig is omdat hij ‘alles onder controle heeft’. Maar als hij samen met zijn collega’s om vijf uur en in het weekend naar huis gaat - in tegenstelling tot Duitsland en de VS, waar de dienstdoende specialist in het ziekenhuis slaapt - is de artsenparkeerplaats leeg en het ziekenhuis praktisch uitgestorven, op wat verpleegkundigen en arts-assistenten na.
En als de dienstdoende specialist thuis op één oor ligt, kunt u ’s nachts bijna letterlijk de vinger aan de pols houden van uw vader, moeder of kind en steeds (telefonisch) de status in de verpleegkundige rapportages bijhouden, immers, u heeft te allen tijde recht op informatie uit de medische documenten.
De overheid heeft u op deze manier met de WGBO de macht gegeven om de arts en verpleegkundigen te controleren. En het werkt! Dat blijkt uit de reacties die WGBO.nl de afgelopen tijd ontving
Als de medische documenten die het ziekenhuis altijd zorgvuldig binnen haar vier muren weet te houden eenmaal daarbuiten belanden, wordt ineens iedereen alert.
Het beroepsgeheim was voor de arts altijd een baken waarop hij zich kon beroepen, vooral bij zaken van medisch falen, waarbij iemand overleed. Maar dat is voorbij. Het beroepsgeheim is een WGBO-wet die natuurlijk bedoeld is om de patiënt te beschermen!
Door middel van de machtiging draait u de verhouding helemaal om en bent u of uw familie degene die bepaalt wat er met de documenten gebeurt en aan wie u ze wilt laten zien.
Te allen tijde, zelfs na uw overlijden, zodat uw familie achteraf nog kan controleren of er al dan niet sprake was van medisch falen.
Voor nog veel meer; Google.. http://www.wgbo.nl/
--------------------------------------------------------------
