Index
Verschillende soorten herpesvirussen
In totaal zijn er inmiddels ca. 100 herpesvirussen bekend, acht daarvan komen voor bij mensen.
De herpesvirussen die bij de mens voorkomen zijn:
Klik op info om direct naar het type herpes te gaan
Uitleg over de verschillende soorten herpesvirussen
Herpes simplex-virus
Herpes simplex is een infectie dat terugkerende uitbarstingen van kleine, pijnlijke, met vocht gevulde blaasjes op de huid of slijmvliezen veroorzaakt. De blaasjes verdwijnen, maar het virus blijft in een inactieve staat achter in een groep zenuwlichamen Van tijd tot tijd wordt het virus geactiveerd en begint het zich te vermeerderen, waarbij vaak een uitbarsting van blaasjes ontstaat op dezelfde plaats als tijdens de eerdere infectie. Het virus kan echter aanwezig zijn in de huid zonder duidelijke blaasjes te veroorzaken.
Er zijn twee belangrijke soorten Herpes Simplex Virussen (HSV):
Herpes Simplex Virus Type 1 (HSV 1)
<p>Dit is het meest voorkomende soort en dat wordt weer onderverdeeld in twee verschillende soorten:
Koortslip:
Pijnlijke, strakke, glanzende blaasjes rond je mond. De blaasjes komen in groepjes op, blijven een paar dagen zitten en gaan dan zweren, waardoor ze bedekt worden met een grijzige afscheiding. Er zijn geen middelen die een koortslip kunnen voorkomen, al wordt dat wel eens gedacht. Maar, er zijn bij de apotheek middelen te koop die de genezingsduur met een paar dagen kunnen bekorten. Een voorwaarde is wel dat u daarmee begint zodra de tinteling en roodheid opkomt. Het gaat om een aanstipvloeistof, crème, gel of olie met zinksulfaat of zinkoxide. Zo'n middel bevordert het indrogen van de blaasjes en bestrijdt de jeuk.
Een koortslip kan worden uitgelokt door bijvoorbeeld zonlicht, kou, wind, menstruatie, vermoeidheid, wondjes of koorts (bijvoorbeeld bij griep).
Je kan jezelf besmetten met een koortslip. Vooral het vocht in de blaasjes geeft een groot besmettingsrisico voor anderen maar ook kun je bij jezelf de besmetting overbrengen: van de mond naar bijvoorbeeld een oog. Met oraleseks kun je virus ook overdragen, wat zich uit tot genitale herpes bij de ander. Vanaf de eerste tintelingen is de koortslip besmettelijk. Vooral baby's en jonge kinderen kunnen ernstig ziek worden van een herpesinfectie.
Oogontsteking
Dit lijkt op een lichte bacteriële infectie, aangezien de ogen enigszins pijnlijk zijn, tranen, rood zien en overgevoelig zijn voor licht. Het zicht wordt wazig doordat het hoornvlies opzwelt. In tegenstelling tot een bacteriële infectie reageert een herpesinfectie echt niet op antibiotica, maar wordt vaak nog erger.
Meestal leidt de infectie slechts tot geringe veranderingen van het hoornvlies en verdwijnt vanzelf. In zeldzame gevallen kan het virus diep in het hoornvlies dringen en het oppervlak ervan beschadigen. Ook kan de infectie later terugkeren, waardoor verdere schade aan het hoornvliesoppervlak wordt aangericht. Hierdoor kan het hoornvlies gaan zweren, permanente littekens vertonen en ongevoelig worden voor aanraking. Het virus kan ook zorgen voor een woekering van bloedvaten in het oog, belemmering of verlies van het gezichtsvermogen.
Herpes Simplex Virus Type 2 (HSV 2) Genitalis
Dit soort type is beter bekend als genitalis. Genitalis is afgeleidt van het woord genitaliën en dat betekent geslachtsorganen. Herpes genitalis is een erg besmettelijke aandoening die door een virus wordt veroorzaakt. Deze aandoening kun je oplopen door seksueel contact gehad te hebben met een partner die herpes heeft. Maar het kan ook als je orale seks hebt met een partner die een koortslip heeft, want zoals je net heb kunnen lezen is een koortslip een broertje van herpes genitalis. Het besmettingsgevaar is het grootst als je partner blaasjes of zweertjes rond of op zijn/haar geslachtsdelen heeft. Maar je kunt het ook krijgen van iemand die geen klachten heeft, maar wel het virus bij zich draagt. Seksueel contact met gebruik van een condoom is geen 100 % garantie dat je herpes voorkomt. Een blaasje of een zweertje dat niet wordt bedekt door het condoom, kun je het virus door met iemand te seksueel contact te hebben overbrengen.
Deze soa is familie van de gewone koortslip en de gordelroos en is niet te genezen. Er is alleen een behandeling om de klachten te verminderen. De symptomen van de eerste uitbraak beginnen meestal vier tot zeven dagen na de infectie. De eerste symptomen zijn meestal jeuk, prikkeling en pijn. Dan verschijnt er een kleine rode vlek, gevolgd door een groep pijnlijke blaasjes. Vaak komt er wat bloederig vocht uit de blaasjes. De blaasjes breken open en vloeien samen, waarbij ze ronde zweertjes vormen. De zweertjes, die gewoonlijk pijnlijk zijn, vormen na een paar dagen een korst. Urineren kan moeilijk zijn en lopen is vaak pijnlijk. De zweertjes kunnen ook samen één grotere zweer vormen. De wondjes genezen in ongeveer tien dagen, maar kunnen littekens achterlaten. De lymfeklieren in de lies zijn meestal enigszins opgezwollen en gevoelig. De eerste uitbraak is pijnlijker, duurt langer, is uitgebreider dan de volgende uitbraken, kan gepaard gaan met koorts en geeft een gevoel van ziekte.
De terugkerende aanvallen kun je meestal herkennen aan:
<p>
Bij mannen kunnen de wondjes overal op de penis voorkomen, ook op de voorhuid indien de penis onbesneden is. Bij vrouwen kunnen de wondjes zich op de uitwendige schaamdelen, in en rond de vagina en op de baarmoederhals ontwikkelen. Door anaal contact kunnen wondjes ontstaan rond de anus of in de endeldarm.
Goed en veelvuldig je handen wassen na contact met de blaasjes is zeer belangrijk! Je kan jezelf daardoor mee besmetten, als je met je vingers aan de blaasjes hebt gezeten en daarna bijvoorbeeld in je oog wrijft. In een vochtige handdoek kan het virus tenminste een uur besmettelijk blijven, houdt daarom de handdoeken goed uit elkaar, zodat je er niet iemand mee kan besmetten.
Als je eenmaal een aanval van herpes achter de rug hebt, kunnen de blaasjes en daarmee de besmettelijkheid van tijd tot tijd terugkomen, en dat kan voornamelijk in de volgende periodes:
<p>
Op den duur worden de aanvallen wat minder heftig.
De grootste complicaties bij herpes komen voort uit de angst het ongemak over te brengen op je partner. Voor sommige mensen is het een reden om alle seksuele contacten te vermijden. Er zijn mensen die denken dat het geen kwaad kan om te vrijen met een partner die eveneens aan herpes lijdt. Dat is niet helemaal waar. Je kunt de herpes uitbreiden naar andere delen van je lichaam. Bovendien bestaan er verschillende soorten herpes. Het kan zijn dat je voortaan twee soorten tegelijk hebt.
Men heeft wel eens het vermoeden uitgesproken dat er bij vrouwen verband zou bestaan tussen herpes en baarmoederhalskanker, maar daar zijn nooit echt bewijzen voor geleverd. Als een vrouw zich hier zorgen over maakt, kan ze het laten controleren met behulp van een uitstrijkje. Herpes heeft zelden ernstige gevolgen. Voor zwangere vrouwen is het niet zonder risico. Vooral na het breken van de vliezen loopt het vrucht gevaar als de vrouw op dat moment een herpes-aanval heeft.
HHV-3 Herpes Zoster
Waterpokken
Het doormaken van waterpokken geeft immuniteit tegen de ziekte. Het virus blijft aanwezig in het lichaam. Dit kan leiden tot het uitbreken van gordelroos bij volwassenen. Zo kan bijvoorbeeld de gordelroos van oma de besmettingsbron zijn waarvan de kinderen waterpokken krijgen.
De incubatieperiode voor waterpokken is 11 tot 21 dagen en het is besmettelijk gedurende zevendagen. Waterpokken kunnen een gevaar betekenen voor je ongeboren of premature baby. Als je waterpokken krijgt binnen vijf dagen voor de geboorte van je baby dan adviseren sommige artsen dat moeder en baby worden gescheiden om de kans op besmetting laag te houden.
Onderzoek toont aan dat 50% van de baby's dan waterpokken ontwikkelt. Je kan dan wel je melk afkolven en aan je baby laten geven omdat jouw melk antistoffen bevat. Als er geen besmettelijke blaasjes meer zijn kan er weer in direct contact borstvoeding worden gegeven. Als je al waterpokken hebt gehad zal je baby niet zo snel waterpokken krijgen of misschien in een lichte mate. Met name tijdens de zwangerschap kan waterpokken dus voor complicaties zorgen.
Overmatige melkproductie kan het gevolg zijn van het waterpokkenvirus doordat er onderhuids meer prikkels zijn die de melkproductie kunnen bevorderen. Een bloedtest kan uitmaken of je antistoffen hebt voor waterpokken.
Gordelroos
De volksnaam voor gordelroos is sint-antoniusvuur. Het Griekse woord zoster betekent 'gordel' (van een militair) en de medische term voor gordelroos is herpes zoster. Het Griekse werkwoord herpein betekent 'sluipen', een verwijzing naar de neiging van beide vormen van herpes - herpes simplex en herpes zoster - om zich sluipend te verspreiden.
Herpes Zoster, is een virale ziekte die een huidziekte veroorzaakt. Deze gaat gepaard met roodheid en met vocht gevulde blaasjes. De blaasjes vormen korstjes en kunnen blijvende littekens geven. Het Varicella Zoster virus, hetzelfde virus als van waterpokken, is de veroorzaker van de Herpes Zoster. Na jaren in een soort slaapstadium te hebben verkeerd, kan het virus weer actief worden. Dit gebeurt meestal bij oudere mensen of bij mensen met een verminderde afweer.
De infectie tast niet altijd het oog aan, zelfs niet wanneer deze in het gezicht en op het voorhoofd voorkomt. Als de oogtak van de vijfde hersenzenuw echter geïnfecteerd raakt, kan deze infectie zich gemakkelijk uitbreiden naar het oog. Het oog wordt rood en pijnlijk en het ooglid zwelt op. Het geïnfecteerde hoornvlies kan opzwellen, ernstig beschadigd raken en er kan littekenweefsel worden gevormd. De weefsels achter het hoornvlies kunnen ontsteken, een aandoening die bekend staat als uveïtis, en de oogboldruk kan verhoogd raken.
Zeer regelmatig voorkomende complicaties van hoornvliesinfecties zijn het ongevoelig worden van het hoornvlies voor aanraking en permanente verhoging van de oogboldruk (glaucoom).
De eerste symptomen is meestal een tintelend gevoel (hypergevoeligheid) in het gebied dat wordt aangetast, gevolgd door ernstige pijn of jeuk, dit kan roodheid van de huid veroorzaken. Tenslotte enkele of meerdere blaasjes met vocht gevuld. De verspreiding van de blaasjes volgt het patroon van de aangedane zenuw. De pijn is meestal hevig en gaat gepaard met branderigheid, een kloppend gevoel en overgevoeligheid van de aangedane huid. De roodheid duurt drie tot zes weken, maar sommige patiënten houden maanden en soms jaren last van de pijn. Dit noemen we het "post-herpetische pijn syndroom". Sommige patiënten houden ondanks de vele medicijnen blijvende schade aan het gezichtsvermogen of blijven pijn houden nadat de oorspronkelijke klachten zijn verdwenen.
Herpes Zoster van het oor
Herpes Zoster van het oor, ook wel bekend als het Hunt-syndroom, is een infectie van de gehoorzenuw door het herpes-zoster-virus, die hevige oorpijn, verlamming van de aangezichtszenuw, gehoorvlies en duizeligheid kan veroorzaken.
Er vormen zich kleine, met vocht gevulde blaasjes (vesiculae) in de oorschelp en in de gehoorgang. Er kunnen zich ook blaasjes vormen op de huid van het gezicht of de nek die ontstaan door de geïnfecteerde zenuwen. Als de aangezichtszenuw is geïnfecteerd, kunnen de spieren aan één kant van het gezicht tijdelijk of blijvend verlamd raken. Het gehoorverlies kan permanent zijn of het gehoor kan gedeeltelijk of geheel terugkeren. De duizeligheid kan een paar dagen tot enkele weken aanhouden.
Epstein-Barrvirus (EBV)
Epstein-Barrvirus (EBV) is een herpesvirus dat in 1964 werd ontdekt en dat in verband is gebracht met diverse ziektebeelden.
EBV veroorzaakt de volgende ziektebeelden:
<p>
Volgende symptomen kunnen gepaard gaan met de ziekte, maar dit is niet altijd het geval:
<p>
Lymfomen (tumoren van de lymfocyten)
Lymfomen worden onderverdeeld in twee groepen: Hodgkin's lymfoom en non-Hodgkin lymfoom.Beide typen worden weer onderverdeeld in subtypen; er zijn vier vormen van Hodgkin, en non-Hodgkin bestaat in meer dan 20 verschillende vormen, elk met een eigen prognose en behandelingsstrategie.
Lymfoom presenteert zich vaak (maar zeker niet altijd) met zwelling van de lymfeklieren in de hals, lies of oksels. Regelmatig bevindt het tumorweefsel zich in de borst- of buikholte, de hersenen, milt, huid of in andere organen.
Andere symptomen:
<p>
Cytomegalovirus (CMV)
Het cytomegalovirus, ofwel CMV, is een virus, dat wereldwijd veel voorkomt, veel mensen raken wel eens geïnfecteerd in hun leven.
Ongeveer 80% van de volwassenen in de VS is geïnfecteerd geweest door dit virus. De infectie heeft meestal geen gevolgen, maar bij mensen met een zwak afweersysteem kan het diverse ziekten veroorzaken.
Er is vooralsnog geen behandeling tegen CMV infectie. Heeft iemand eenmaal een infectie gehad, dan blijft het virus latent aanwezig en kan bij een verzwakking van het afweersysteem weer actief worden.
Het virus wordt verspreid door mensen. Het virus gaat van persoon tot persoon, een persoon met een CMV infectie kan het virus verspreiden, ook al heeft deze persoon geen symptomen van de infectie.
Het virus komt voor in veel lichaamsvloeistoffen, zoals urine, bloed, speeksel, tranen en moedermelk. Via deze lichaamsvloeistoffen kan het virus verspreid worden. CMV kan ook verspreid worden door seksueel kontakt, bloedtransfusies, orgaantransplantaties en borstvoeding.
Iedereen kan geïnfecteerd worden door CMV, bijna iedereen is wel eens blootgesteld aan CMV tegen de tijd dat hij volwassen is, maar niet iedereen wordt er ziek van. De tijd tussen blootstelling aan het virus en het eventueel ziek worden bedraagt 3 tot 12 weken.
Door een bloedonderzoek kan worden aangetoond of iemand in het verleden geïnfecteerd is geweest.
Personen met een verhoogd risico voor complicaties zijn:
<p>
Symptomen van een actieve infectie kunnen zijn:
<p>
Bij volwassenen duren deze verschijnselen hooguit 2 tot 3 weken. De meeste geïnfecteerde pasgeborenen hebben geen symptomen bij de geboorte, maar in sommige gevallen kunnen in de volgende jaren symptomen optreden, zoals ontwikkelingsachterstand en problemen met het zien of gehoor. Soms kan een pasgeborene een levensbedreigende infectie bij de geboorte hebben. De ziekte kan dan een levenslange ontwikkelingsachterstand tot gevolg hebben, eventueel ook doofheid of blindheid. Eén op de honderd kinderen wordt geboren met een CMV infectie. Slechts bij een klein percentage van deze kinderen treden problemen op. Kinderen, die een infectie oplopen na de geboorte, hebben zelden symptomen.
Het kan voorkomen dat de volgende symptonen dan optreden:
<p>
Mensen met een verzwakt immuunsysteem kunnen ernstiger, levensbedreigende problemen hebben, zoals longontsteking, leverontsteking en bloedziekten. De ziekte kan dan weken of maanden duren en kan fataal aflopen. Bij personen met een HIV-infectie kan de ziekte blindheid veroorzaken.
Er is geen specifieke behandeling tegen het virus. De kans op besmetting kan verminderd worden door goede persoonlijke hygiëne en vermijding van mondcontact met lichaamsvloeistoffen van jonge kinderen.
Roseolovirus:
De ziekteverschijnselen bestaan uit een vrij plots optredende, enige (meestal 3 tot 5) dagen durende hoge koorts, (39 tot 40,5 °C), meestal zonder duidelijke lokaliserende symptomen zoals oorpijn of een zere keel. De koorts zakt dan vrij abrupt waarna het kind een uitslag ontwikkelt. Soms gaat de uitslag gepaard met keelontsteking, oorontsteking en/of vergroting van de lymfeklieren in hals en nek. Het kind hoeft geen erg zieke indruk te maken en een koortswerend middel zoals paracetamol is meestal reeds voldoende. Meer is er trouwens niet aan te doen, de ziekte geneest vanzelf.
Kaposi's sarcoma herpesvirus (KSHV)
Een soort kanker van de bloedvaten in de huid. Als hiv-positieven KS hebben, krijgen ze de aidsdiagnose. Bij KS krijgt iemand een woekering van bloedvaten die in eerste instantie pijnloos is en er blauw-rode plekken veroorzaakt. KS kan ook inwendig ontstaan (darmen, lymfeklieren of longen), en kan dan levensbedreigend zijn.
KSH wordt veroorzaakt door een soort herpesvirus (HHV-8 of KSHV genoemd). KS komt veel vaker voor bij hiv-positieve homomannen dan bij andere hiv-positieven. De indruk bestaat daardoor dat HHV-8 seksueel overdraagbaar is. Wat de risicohandelingen zijn voor de overdracht van het virus is echter nog onbekend.
http://www.herpeschannel.nl/herpes/verschillendesoorten.html
In totaal zijn er inmiddels ca. 100 herpesvirussen bekend, acht daarvan komen voor bij mensen.
De herpesvirussen die bij de mens voorkomen zijn:
Klik op info om direct naar het type herpes te gaan
- HHV-1 = Herpes simplex virus 1 (HSV-1): veroorzaakt de koortslip en oogontsteking Info
- HHV-2 = Herpes simplex virus 2 (HSV-2): veroorzaakt genitale herpes Info
- HHV-3 = Varicella-zoster virus (VZV): veroorzaakt waterpokken en gordelroos Info
- HHV-4 = Epstein-Barrvirus (EBV) / Lymphocryptovirus: veroorzaakt de ziekte van Pfeiffer Info
- HHV-5 = Cytomegalovirus (CMV ): veroorzaakt mononucleosis-achtig beeld (Pfeiffer) Info
- HHV-6 = Roseolovirus: veroorzaakt zesde ziekte, ook wel driedaagsekoorts genoemd Info
- HHV-7 = nog geen informatie met een duidelijk klinisch syndroom
- HHV-8 = Herpesvirus 8 ook wel Kaposi's sarcoma herpesvirus (KSHV) genoemd: kanker van de bloedvaten in de huid Info
Uitleg over de verschillende soorten herpesvirussen
Herpes simplex-virus
Herpes simplex is een infectie dat terugkerende uitbarstingen van kleine, pijnlijke, met vocht gevulde blaasjes op de huid of slijmvliezen veroorzaakt. De blaasjes verdwijnen, maar het virus blijft in een inactieve staat achter in een groep zenuwlichamen Van tijd tot tijd wordt het virus geactiveerd en begint het zich te vermeerderen, waarbij vaak een uitbarsting van blaasjes ontstaat op dezelfde plaats als tijdens de eerdere infectie. Het virus kan echter aanwezig zijn in de huid zonder duidelijke blaasjes te veroorzaken.
Er zijn twee belangrijke soorten Herpes Simplex Virussen (HSV):
Herpes Simplex Virus Type 1 (HSV 1)
<p>Dit is het meest voorkomende soort en dat wordt weer onderverdeeld in twee verschillende soorten:
- Koortslip, ook wel herpes labialis genoemd
- Oogontsteking, ook wel herpes simplex keratitis genoemd
Koortslip:
Pijnlijke, strakke, glanzende blaasjes rond je mond. De blaasjes komen in groepjes op, blijven een paar dagen zitten en gaan dan zweren, waardoor ze bedekt worden met een grijzige afscheiding. Er zijn geen middelen die een koortslip kunnen voorkomen, al wordt dat wel eens gedacht. Maar, er zijn bij de apotheek middelen te koop die de genezingsduur met een paar dagen kunnen bekorten. Een voorwaarde is wel dat u daarmee begint zodra de tinteling en roodheid opkomt. Het gaat om een aanstipvloeistof, crème, gel of olie met zinksulfaat of zinkoxide. Zo'n middel bevordert het indrogen van de blaasjes en bestrijdt de jeuk.
Een koortslip kan worden uitgelokt door bijvoorbeeld zonlicht, kou, wind, menstruatie, vermoeidheid, wondjes of koorts (bijvoorbeeld bij griep).
Je kan jezelf besmetten met een koortslip. Vooral het vocht in de blaasjes geeft een groot besmettingsrisico voor anderen maar ook kun je bij jezelf de besmetting overbrengen: van de mond naar bijvoorbeeld een oog. Met oraleseks kun je virus ook overdragen, wat zich uit tot genitale herpes bij de ander. Vanaf de eerste tintelingen is de koortslip besmettelijk. Vooral baby's en jonge kinderen kunnen ernstig ziek worden van een herpesinfectie.
| Klik hier voor de behandeling Koortslip | Naar boven |
Dit lijkt op een lichte bacteriële infectie, aangezien de ogen enigszins pijnlijk zijn, tranen, rood zien en overgevoelig zijn voor licht. Het zicht wordt wazig doordat het hoornvlies opzwelt. In tegenstelling tot een bacteriële infectie reageert een herpesinfectie echt niet op antibiotica, maar wordt vaak nog erger.
Meestal leidt de infectie slechts tot geringe veranderingen van het hoornvlies en verdwijnt vanzelf. In zeldzame gevallen kan het virus diep in het hoornvlies dringen en het oppervlak ervan beschadigen. Ook kan de infectie later terugkeren, waardoor verdere schade aan het hoornvliesoppervlak wordt aangericht. Hierdoor kan het hoornvlies gaan zweren, permanente littekens vertonen en ongevoelig worden voor aanraking. Het virus kan ook zorgen voor een woekering van bloedvaten in het oog, belemmering of verlies van het gezichtsvermogen.
| Klik hier voor de behandeling Oogontsteking | Naar boven |
Dit soort type is beter bekend als genitalis. Genitalis is afgeleidt van het woord genitaliën en dat betekent geslachtsorganen. Herpes genitalis is een erg besmettelijke aandoening die door een virus wordt veroorzaakt. Deze aandoening kun je oplopen door seksueel contact gehad te hebben met een partner die herpes heeft. Maar het kan ook als je orale seks hebt met een partner die een koortslip heeft, want zoals je net heb kunnen lezen is een koortslip een broertje van herpes genitalis. Het besmettingsgevaar is het grootst als je partner blaasjes of zweertjes rond of op zijn/haar geslachtsdelen heeft. Maar je kunt het ook krijgen van iemand die geen klachten heeft, maar wel het virus bij zich draagt. Seksueel contact met gebruik van een condoom is geen 100 % garantie dat je herpes voorkomt. Een blaasje of een zweertje dat niet wordt bedekt door het condoom, kun je het virus door met iemand te seksueel contact te hebben overbrengen.
Deze soa is familie van de gewone koortslip en de gordelroos en is niet te genezen. Er is alleen een behandeling om de klachten te verminderen. De symptomen van de eerste uitbraak beginnen meestal vier tot zeven dagen na de infectie. De eerste symptomen zijn meestal jeuk, prikkeling en pijn. Dan verschijnt er een kleine rode vlek, gevolgd door een groep pijnlijke blaasjes. Vaak komt er wat bloederig vocht uit de blaasjes. De blaasjes breken open en vloeien samen, waarbij ze ronde zweertjes vormen. De zweertjes, die gewoonlijk pijnlijk zijn, vormen na een paar dagen een korst. Urineren kan moeilijk zijn en lopen is vaak pijnlijk. De zweertjes kunnen ook samen één grotere zweer vormen. De wondjes genezen in ongeveer tien dagen, maar kunnen littekens achterlaten. De lymfeklieren in de lies zijn meestal enigszins opgezwollen en gevoelig. De eerste uitbraak is pijnlijker, duurt langer, is uitgebreider dan de volgende uitbraken, kan gepaard gaan met koorts en geeft een gevoel van ziekte.
De terugkerende aanvallen kun je meestal herkennen aan:
<p>
- Roodheid in een klein gebied
- Jeukend, pijnlijk, stekend, verdoofd of koud gevoel op de plekken waar het zal ontstaan
- Soms hoofdpijn en/of koorts
- Pijn in been of billen
Bij mannen kunnen de wondjes overal op de penis voorkomen, ook op de voorhuid indien de penis onbesneden is. Bij vrouwen kunnen de wondjes zich op de uitwendige schaamdelen, in en rond de vagina en op de baarmoederhals ontwikkelen. Door anaal contact kunnen wondjes ontstaan rond de anus of in de endeldarm.
Goed en veelvuldig je handen wassen na contact met de blaasjes is zeer belangrijk! Je kan jezelf daardoor mee besmetten, als je met je vingers aan de blaasjes hebt gezeten en daarna bijvoorbeeld in je oog wrijft. In een vochtige handdoek kan het virus tenminste een uur besmettelijk blijven, houdt daarom de handdoeken goed uit elkaar, zodat je er niet iemand mee kan besmetten.
Als je eenmaal een aanval van herpes achter de rug hebt, kunnen de blaasjes en daarmee de besmettelijkheid van tijd tot tijd terugkomen, en dat kan voornamelijk in de volgende periodes:
<p>
- als je lichaam in een slechte toestand is door bijvoorbeeld stress op griep
- hevige seks
- menstruatie
- zonlicht
- sommige voedingsmiddelen, zoals zeer gekruid eten
- ziekte
Op den duur worden de aanvallen wat minder heftig.
De grootste complicaties bij herpes komen voort uit de angst het ongemak over te brengen op je partner. Voor sommige mensen is het een reden om alle seksuele contacten te vermijden. Er zijn mensen die denken dat het geen kwaad kan om te vrijen met een partner die eveneens aan herpes lijdt. Dat is niet helemaal waar. Je kunt de herpes uitbreiden naar andere delen van je lichaam. Bovendien bestaan er verschillende soorten herpes. Het kan zijn dat je voortaan twee soorten tegelijk hebt.
Men heeft wel eens het vermoeden uitgesproken dat er bij vrouwen verband zou bestaan tussen herpes en baarmoederhalskanker, maar daar zijn nooit echt bewijzen voor geleverd. Als een vrouw zich hier zorgen over maakt, kan ze het laten controleren met behulp van een uitstrijkje. Herpes heeft zelden ernstige gevolgen. Voor zwangere vrouwen is het niet zonder risico. Vooral na het breken van de vliezen loopt het vrucht gevaar als de vrouw op dat moment een herpes-aanval heeft.
| Klik hier voor de behandeling Genitalis | Naar boven |
Waterpokken
Het doormaken van waterpokken geeft immuniteit tegen de ziekte. Het virus blijft aanwezig in het lichaam. Dit kan leiden tot het uitbreken van gordelroos bij volwassenen. Zo kan bijvoorbeeld de gordelroos van oma de besmettingsbron zijn waarvan de kinderen waterpokken krijgen.
De incubatieperiode voor waterpokken is 11 tot 21 dagen en het is besmettelijk gedurende zevendagen. Waterpokken kunnen een gevaar betekenen voor je ongeboren of premature baby. Als je waterpokken krijgt binnen vijf dagen voor de geboorte van je baby dan adviseren sommige artsen dat moeder en baby worden gescheiden om de kans op besmetting laag te houden.
Onderzoek toont aan dat 50% van de baby's dan waterpokken ontwikkelt. Je kan dan wel je melk afkolven en aan je baby laten geven omdat jouw melk antistoffen bevat. Als er geen besmettelijke blaasjes meer zijn kan er weer in direct contact borstvoeding worden gegeven. Als je al waterpokken hebt gehad zal je baby niet zo snel waterpokken krijgen of misschien in een lichte mate. Met name tijdens de zwangerschap kan waterpokken dus voor complicaties zorgen.
Overmatige melkproductie kan het gevolg zijn van het waterpokkenvirus doordat er onderhuids meer prikkels zijn die de melkproductie kunnen bevorderen. Een bloedtest kan uitmaken of je antistoffen hebt voor waterpokken.
Gordelroos
De volksnaam voor gordelroos is sint-antoniusvuur. Het Griekse woord zoster betekent 'gordel' (van een militair) en de medische term voor gordelroos is herpes zoster. Het Griekse werkwoord herpein betekent 'sluipen', een verwijzing naar de neiging van beide vormen van herpes - herpes simplex en herpes zoster - om zich sluipend te verspreiden.
Herpes Zoster, is een virale ziekte die een huidziekte veroorzaakt. Deze gaat gepaard met roodheid en met vocht gevulde blaasjes. De blaasjes vormen korstjes en kunnen blijvende littekens geven. Het Varicella Zoster virus, hetzelfde virus als van waterpokken, is de veroorzaker van de Herpes Zoster. Na jaren in een soort slaapstadium te hebben verkeerd, kan het virus weer actief worden. Dit gebeurt meestal bij oudere mensen of bij mensen met een verminderde afweer.
De infectie tast niet altijd het oog aan, zelfs niet wanneer deze in het gezicht en op het voorhoofd voorkomt. Als de oogtak van de vijfde hersenzenuw echter geïnfecteerd raakt, kan deze infectie zich gemakkelijk uitbreiden naar het oog. Het oog wordt rood en pijnlijk en het ooglid zwelt op. Het geïnfecteerde hoornvlies kan opzwellen, ernstig beschadigd raken en er kan littekenweefsel worden gevormd. De weefsels achter het hoornvlies kunnen ontsteken, een aandoening die bekend staat als uveïtis, en de oogboldruk kan verhoogd raken.
Zeer regelmatig voorkomende complicaties van hoornvliesinfecties zijn het ongevoelig worden van het hoornvlies voor aanraking en permanente verhoging van de oogboldruk (glaucoom).
De eerste symptomen is meestal een tintelend gevoel (hypergevoeligheid) in het gebied dat wordt aangetast, gevolgd door ernstige pijn of jeuk, dit kan roodheid van de huid veroorzaken. Tenslotte enkele of meerdere blaasjes met vocht gevuld. De verspreiding van de blaasjes volgt het patroon van de aangedane zenuw. De pijn is meestal hevig en gaat gepaard met branderigheid, een kloppend gevoel en overgevoeligheid van de aangedane huid. De roodheid duurt drie tot zes weken, maar sommige patiënten houden maanden en soms jaren last van de pijn. Dit noemen we het "post-herpetische pijn syndroom". Sommige patiënten houden ondanks de vele medicijnen blijvende schade aan het gezichtsvermogen of blijven pijn houden nadat de oorspronkelijke klachten zijn verdwenen.
| Klik hier voor de behandeling Zoster | Naar boven |
Herpes Zoster van het oor, ook wel bekend als het Hunt-syndroom, is een infectie van de gehoorzenuw door het herpes-zoster-virus, die hevige oorpijn, verlamming van de aangezichtszenuw, gehoorvlies en duizeligheid kan veroorzaken.
Er vormen zich kleine, met vocht gevulde blaasjes (vesiculae) in de oorschelp en in de gehoorgang. Er kunnen zich ook blaasjes vormen op de huid van het gezicht of de nek die ontstaan door de geïnfecteerde zenuwen. Als de aangezichtszenuw is geïnfecteerd, kunnen de spieren aan één kant van het gezicht tijdelijk of blijvend verlamd raken. Het gehoorverlies kan permanent zijn of het gehoor kan gedeeltelijk of geheel terugkeren. De duizeligheid kan een paar dagen tot enkele weken aanhouden.
| Klik hier voor de behandeling Zoster van het oor | Naar boven |
Epstein-Barrvirus (EBV) is een herpesvirus dat in 1964 werd ontdekt en dat in verband is gebracht met diverse ziektebeelden.
EBV veroorzaakt de volgende ziektebeelden:
<p>
- Ziekte van Pfeiffer (klierkoorts, mononucleosis infectiosa)
- Lymfomen (tumoren van de lymfocyten)
Ziekte van Pfeiffer
De volgende symptomen komen bijna altijd voor: - gezwollen lymfeklieren
- keelpijn
- koorts
- vermoeidheid
Volgende symptomen kunnen gepaard gaan met de ziekte, maar dit is niet altijd het geval:
<p>
- gezwollen milt
- vergrote lever
- huiduitslag
- geelzucht
- oedeem, vaak rond de ogen. Oedeem is een opeenhoping van vocht in het weefsel,
leidend tot een zwelling - hoest
Lymfomen (tumoren van de lymfocyten)
Lymfomen worden onderverdeeld in twee groepen: Hodgkin's lymfoom en non-Hodgkin lymfoom.Beide typen worden weer onderverdeeld in subtypen; er zijn vier vormen van Hodgkin, en non-Hodgkin bestaat in meer dan 20 verschillende vormen, elk met een eigen prognose en behandelingsstrategie.
Lymfoom presenteert zich vaak (maar zeker niet altijd) met zwelling van de lymfeklieren in de hals, lies of oksels. Regelmatig bevindt het tumorweefsel zich in de borst- of buikholte, de hersenen, milt, huid of in andere organen.
Andere symptomen:
<p>
- Geelzucht (icterus) door blokkade van de galwegen, nierfalen door blokkade van de urinewegen,
of symptomen passend bij de blokkade van bloedvaten door het tumorweefsel - Paraneoplastische symptomen (veroorzaakt door hormonen en andere stoffen die door de tumorcellen worden afgescheiden)
- B-symptomen: onverklaarde koorts (in Hodgkin heet dit "Pel-Ebstein koorts", die met tussenpozen van enkele dagen optreedt), >10% gewichtsverlies en nachtelijk zweten
- Andere verschijnselen, zoals hemolytische anemie (bloedarmoede door afbraak van rode bloedcellen)
- Huidafwijkingen (sommige lymfomen zijn zelfs beperkt tot de huid)
| Klik hier voor de behandeling EBV | Naar boven |
Het cytomegalovirus, ofwel CMV, is een virus, dat wereldwijd veel voorkomt, veel mensen raken wel eens geïnfecteerd in hun leven.
Ongeveer 80% van de volwassenen in de VS is geïnfecteerd geweest door dit virus. De infectie heeft meestal geen gevolgen, maar bij mensen met een zwak afweersysteem kan het diverse ziekten veroorzaken.
Er is vooralsnog geen behandeling tegen CMV infectie. Heeft iemand eenmaal een infectie gehad, dan blijft het virus latent aanwezig en kan bij een verzwakking van het afweersysteem weer actief worden.
Het virus wordt verspreid door mensen. Het virus gaat van persoon tot persoon, een persoon met een CMV infectie kan het virus verspreiden, ook al heeft deze persoon geen symptomen van de infectie.
Het virus komt voor in veel lichaamsvloeistoffen, zoals urine, bloed, speeksel, tranen en moedermelk. Via deze lichaamsvloeistoffen kan het virus verspreid worden. CMV kan ook verspreid worden door seksueel kontakt, bloedtransfusies, orgaantransplantaties en borstvoeding.
Iedereen kan geïnfecteerd worden door CMV, bijna iedereen is wel eens blootgesteld aan CMV tegen de tijd dat hij volwassen is, maar niet iedereen wordt er ziek van. De tijd tussen blootstelling aan het virus en het eventueel ziek worden bedraagt 3 tot 12 weken.
Door een bloedonderzoek kan worden aangetoond of iemand in het verleden geïnfecteerd is geweest.
Personen met een verhoogd risico voor complicaties zijn:
<p>
- baby's van vrouwen die voor het eerst geïnfecteerd worden tijdens de zwangerschap
- zwangere vrouwen die werken met kinderen
- personen met een verzwakt immuunsysteem, zoals kankerpatiënten
- ontvangers van een transplantatieorgaan
- personen met een HIV-infectie
Symptomen van een actieve infectie kunnen zijn:
<p>
- hoge koorts
- rillingen
- erg vermoeid zijn
- een algemeen ziek gevoel
- hoofdpijn
Bij volwassenen duren deze verschijnselen hooguit 2 tot 3 weken. De meeste geïnfecteerde pasgeborenen hebben geen symptomen bij de geboorte, maar in sommige gevallen kunnen in de volgende jaren symptomen optreden, zoals ontwikkelingsachterstand en problemen met het zien of gehoor. Soms kan een pasgeborene een levensbedreigende infectie bij de geboorte hebben. De ziekte kan dan een levenslange ontwikkelingsachterstand tot gevolg hebben, eventueel ook doofheid of blindheid. Eén op de honderd kinderen wordt geboren met een CMV infectie. Slechts bij een klein percentage van deze kinderen treden problemen op. Kinderen, die een infectie oplopen na de geboorte, hebben zelden symptomen.
Het kan voorkomen dat de volgende symptonen dan optreden:
<p>
- longproblemen
- slecht groeien
- problemen met de lever of het bloed
Mensen met een verzwakt immuunsysteem kunnen ernstiger, levensbedreigende problemen hebben, zoals longontsteking, leverontsteking en bloedziekten. De ziekte kan dan weken of maanden duren en kan fataal aflopen. Bij personen met een HIV-infectie kan de ziekte blindheid veroorzaken.
Er is geen specifieke behandeling tegen het virus. De kans op besmetting kan verminderd worden door goede persoonlijke hygiëne en vermijding van mondcontact met lichaamsvloeistoffen van jonge kinderen.
| Klik hier voor de behandeling CMV | Naar boven |
De ziekteverschijnselen bestaan uit een vrij plots optredende, enige (meestal 3 tot 5) dagen durende hoge koorts, (39 tot 40,5 °C), meestal zonder duidelijke lokaliserende symptomen zoals oorpijn of een zere keel. De koorts zakt dan vrij abrupt waarna het kind een uitslag ontwikkelt. Soms gaat de uitslag gepaard met keelontsteking, oorontsteking en/of vergroting van de lymfeklieren in hals en nek. Het kind hoeft geen erg zieke indruk te maken en een koortswerend middel zoals paracetamol is meestal reeds voldoende. Meer is er trouwens niet aan te doen, de ziekte geneest vanzelf.
| Klik hier voor de behandeling Roseolovirus | Naar boven |
Een soort kanker van de bloedvaten in de huid. Als hiv-positieven KS hebben, krijgen ze de aidsdiagnose. Bij KS krijgt iemand een woekering van bloedvaten die in eerste instantie pijnloos is en er blauw-rode plekken veroorzaakt. KS kan ook inwendig ontstaan (darmen, lymfeklieren of longen), en kan dan levensbedreigend zijn.
KSH wordt veroorzaakt door een soort herpesvirus (HHV-8 of KSHV genoemd). KS komt veel vaker voor bij hiv-positieve homomannen dan bij andere hiv-positieven. De indruk bestaat daardoor dat HHV-8 seksueel overdraagbaar is. Wat de risicohandelingen zijn voor de overdracht van het virus is echter nog onbekend.
http://www.herpeschannel.nl/herpes/verschillendesoorten.html
